Uitvaartverzorger Monique Maurik vertelt: “Ik zal je lach missen, Cor”. Dat is het eerste wat ik denk als ik hoor dat Cor Visser is overleden. Hij is 91 jaar geworden.
Gelukkig is catering na een afscheid inmiddels weer mogelijk, maar andere beperkingen blijven bestaan door de coronacrisis. Dus we kijken nu naar wat wél kan.
'Ella' zie ik op mijn telefoon oplichten. Ik neem op en het is even stil aan de andere kant van de lijn. Ik begrijp meteen dat het verkeerde boel is. "Theo is dood." Mijn hart zinkt in mijn schoenen. “Ella, ik kom eraan”, breng ik uit voordat een snik mijn stem breekt. Uitvaartverzorger Monique Maurik vertelt over het onvergetelijke afscheid van goede vriend Theo.
“Wat kunnen we wél doen? Dat is nu de vraag.” Door de coronacrisis weten we inmiddels heel goed wat allemaal niet meer kan. Maar gelukkig zijn we met zijn allen heel flexibel, innovatief en inventief. En zetten we nieuwe mogelijkheden in waar mogelijk.
Sociale steun is een hele belangrijke vorm van troost. Het is dan ook niet voor niets dat ik tijdens de eerste paar gesprekken in mijn praktijk vaak hoor: ‘Er waren zóveel mensen bij het afscheid, ze moesten zelfs buiten staan!’ En: ‘Oh, zij waren er ook, dat was zo fijn!’ Dat geeft het gevoel dat je niet alleen bent in je verdriet. Dat is in eerste instantie helend in het rouwproces. Het is iets positiefs in een hele nare tijd.
24/7