Recensies

Recensie toevoegen

wat indrukwekkend en mooi

Nadat onze moeder gecremeerd is op de Waldhof, met een prachtige dienst waarbij alles verliep zoals we dat graag hadden willen hebben en we aan alle kanten de steun en medewerking kregen waar we zo behoefte aan hadden bleven er toch allerlei nare dingen door mijn hoofd spoken. Ik heb contact gezocht met onze uitvaart verzorgster Ina Duyndam, wat een geweldige vrouw, en haar dit voorgelegd met de vraag of het mogelijk was een kijkje achter de schermen te nemen van de Waldhof. Dat was mogelijk en op 12 november jl toog ik met mijn jongste dochter opnieuw naar de Waldhof.. Hier werden we ontvangen met een bakje koffie en daarna gingen we vanaf de plek waar we mijn moeder hadden achter gelaten haar laatste tocht volgen. Hoe mooi en indrukwekkend door de gang, naar de oven. Niks engs aan. Rustig en respectvol met daarna een uitleg aan de achterkant van de oven hoe alles werkte en hoe alles verliep. Alles konden we vragen en alles werd uitgelegd. Ik ben enorm dankbaar aan Ina en de Waldhof dat dit kon. Het heeft me een stukje rust gebracht. Nu gaan we nog een familie wandeling maken met de Tolad om zo samen onze moeder, oma en superoma uit te strooien. Dank voor alles Marjolein Schriever

Abel heeft ons onze broer teruggegeven

Abel heeft ons onze broer teruggegeven.... 30 jaar geleden is onze broer verongelukt, hij was pas 19 jaar en het ongeluk was zodanig dat we destijds geen afscheid van hem konden nemen. Afgelopen jaar was het voor ons tijd om het graf te laten delven, deze fase van onwetendheid af te sluiten en onze broer te laten cremeren en zijn as daarna mee terug te nemen naar huis. Dankzij Abel kregen we niet alleen de as van mijn broer, maar ook nog wat persoonlijke spullen die na de crematie waren achtergebleven. Waardoor we na 30 jaar eindelijk iets tastbaars terugkregen. Zo fijn. Ons verzoek was om de crematie door Abel te laten begeleiden, een bijzonder betrokken, zeer kundige, geduldige en lieve man. Vorig jaar is onze moeder na een zeer kort ziektebed overleden op 66 jarige leeftijd en ook toen heeft Abel de uitvaart bijzonder aangenaam begeleidt. Abel denkt mee en voelt de dingen heel goed aan. Abel Hoekstra, je bent een warm mens, een aanwinst voor de Waldhof! We willen je nogmaals bedanken dat je ons betrokken hebt bij alles en dat we de dingen samen met jou hebben kunnen doen. Dit heeft zeker bij gedragen aan het verwerkingsproces. Het was ondanks de verdrietige omstandigheden, heel fijn om bij jou 'op de koffie te komen' en daarna onze broer en moeder mee naar huis te kunnen nemen. Wij zijn dankbaar dat jij op ons pad gekomen bent. Warme groet, fam. de Roos.

Wandelen met de Tolad

We zitten tegenover Abel Hoekstra, mijn zus Trijnie, bonuszus Titie en ik, voor hem staat de cassette met de as van onze moeder. "Wat gaan jullie doen met haar as?" vraagt Abel aan ons. Mijn zusje, de jongste dochter van mijn moeder, is tien jaar geleden overleden, ze ligt op een begraafplaats in een prachtig bos, "mijn moeder wil daar worden verstrooid", vertel ik Abel. "Hebben jullie er wel eens aan gedacht om de as in een wandelstok te doen?" Een wandelstok? Ik vraag me af waarom we dat in hemelsnaam zouden willen en hij pakt iets dat lijkt op een grote koker, met een ronde doos er bovenop. "Dit is de Totem of Live and Death", zegt Abel, "De Tolad. We hebben het nog maar net, het is bedacht en gemaakt door studenten." Het principe is simpel. Je doet de as er van bovenaf in en door een reepje plastic aan de onderkant te verwijderen laat de Tolad elke keer een beetje as los als je erop drukt. Het idee van de makers is om tijdens een wandeling elke keer beetjes as achter te laten. De wandeling kun je vastleggen in de app. Voor de eeuwigheid. Een wandelstok, maar dan anders. Gisteren, 15 juli 2018, hebben we onze moeder verbonden met haar jongste dochter. We begonnen bij de oude hospice van mijn zusje, waar zij aan haar laatste reis begon. Via het kerkje liepen we naar de begraafplaats, door het bos, elke keer beetjes as achterlatend, mijn moeders laatste reis. Mijn nichtjes, de dochters van mijn overleden zusje, liepen een stuk. Mijn eigen kinderen. Mijn zus en bonuszus. Mijn neef. Mijn schoonzus. Mijn zwagers. Het was een prachtige dag. De wandeling eindige bij het graf van mijn zusje, waar we het laatste beetje as hebben achtergelaten en een gedenksteen voor mijn moeder bij haar graf hebben geplaatst. Afscheid nemen tijdens een wandeling met de Tolad is een prachtig ritueel. Een waardige en respectvolle manier om een laatste reis te maken. Maar ook 'informeel'. Mijn jongens van 7 en 10 hebben de Tolad mee naar school genomen, om te vertellen over de bijzondere wandeling tijdens de verhalen in de weekendkring. De kinderen en juf en meester vonden het ook indrukwekkend. Onder de indruk en ontroerd was ik ook van het kaartje dat ik kreeg een dag voordat we de wandeling gingen maken. Van Abel Hoekstra. Een kaart met foto's van een wandeling, hij wenste ons een fijne en gedenkwaardige wandeling toe. Dat was het zeker. Dank je wel Abel en al je collega's van de Waldhof, voor jullie toewijding en betrokkenheid. Ik heb onze wandeling met foto's op Facebook gedeeld en de reacties blijven maar binnen stromen. Iedereen vindt het wandelen met de Tolad een prachtig laatste eerbetoon. En dat is het ook. Dank aan de makers en de bedenkers van de Tolad. Ik denk dat jullie afscheidsritueel bij heel mensen de juiste snaar raakt. Het zou mij niet verbazen als de Tolad over een paar jaar een enorme vlucht heeft genomen en door heel veel nabestaanden wordt gebruikt voor een afscheidswandeling die een herinnering voor het leven wordt.

laatste wens

wij vonden het heel fijn dat onze speciale wens ook in vervulling is gegaan. hartelijke dank daarvoor.

Natuur

We vonden het zeer goed dat er werd mee gedacht over de muziek keuze van de plechtigheid. Het uitzicht over de vijver was passend; vader hield zo van de natuur.