1. Gedichten bij overlijden van iemand met dementie
  2. Korte gedichten bij overlijden van iemand met dementie
  3. Korte teksten bij overlijden van iemand met dementie

Wanneer iemand met dementie overlijdt, is dit vaak iets dat men al een tijd aan zag komen. De nabestaanden wisten dat de strijd tegen de ziekte ooit zou stoppen. Maar gedurende de maanden of jaren voor het overlijden, was er vaak al veel verdriet. We kunnen zelfs spreken over een soort van rouwperiode. Rouw voor het leven dat zo anders is geworden. Rouw voor die persoon die er niet meer helemaal is.

Om het verdriet van deze periode te verwerken, boven op het verdriet van het overlijden, vinden veel nabestaanden het fijn om een gedicht of tekst voor te lezen tijdens de uitvaart of een speciale ceremonie.

Het vinden van de juiste woorden kan echter moeilijk zijn, vooral in zo’n lastige periode. Daarom heeft Monuta een aantal mooie gedichten en teksten verzameld. Wellicht herken je je gevoelens in deze teksten, of vind je hierdoor de inspiratie om zelf iets moois en persoonlijks te schrijven.

Gedichten bij overlijden van iemand met dementie

Jouw laatste reis

Jouw ogen zagen ons steeds minder, de namen werden vaag en stil. Maar in je blik lag nog een glinstering, een sprankje van wat je zeggen wil. Je reisde langzaam naar de verte, je hoofd een mistig, grijs terrein. Maar in ons hart blijf jij dichtbij,

Tussen tijd en herinnering

Je vergat de dagen, de namen, de tijd, werelden raakten door elkaar. Toch zagen we in een kleine blik, dat jij er nog altijd was, echt waar. En nu ben je voorgoed verdwenen, verlost van dwaling, vrij en licht.

Wat blijft

Je was ooit sterk, vol vuur en leven, altijd zelf de weg vooruit. Maar langzaam raakte je verloren, in een mist van leeg en koud. Nu mag je rusten, vrij van zorgen, geen dwaling meer, geen stil verdriet. Jouw liefde is wat blijft op aarde.

Door onze vingers

Als zandkorrels tussen onze vingers, zo gleed je langzaam bij ons weg. Tot woorden slechts nog schimmen waren, en jij een vreemde in je bed. Maar liefde overstijgt vergeten, herinneringen vinden hun weg. En wat je ooit aan ons gegeven hebt, blijft.

Voorbij de mist

Soms leek je te verdwijnen, te zweven in een tijdloos land. Toch hielden wij je vast met liefde, met een zachte, warme hand. Nu ben je vrij, voorbij de zorgen, voorbij de mist, voorbij de pijn. Maar in ons hart blijf jij voor altijd.

Korte gedichten bij overlijden van iemand met dementie

Vergeten maar niet verloren

Langzaam vervaagde je wereld,
steeds verder weg, steeds meer kwijt.
Maar in ons hart leef jij voor altijd,
los van tijd, los van pijn.

Een sprankje licht

Je woorden werden fluisteringen,
je herinneringen vervaagden zacht.
Maar jouw liefde is gebleven,
een licht dat altijd wacht.

Wij herkenden jou

Je herkende ons steeds minder,
maar wij herkenden jou.
Jouw lach, jouw blik, jouw warmte,
die blijven – dat beloof ik jou.

Helder in ons hart

De tijd nam je gedachten,
maar nooit wie je was.
In ons hart ben je helder,
stralend als glas.

Verbonden

Dementie nam je verleden,
maar niet onze band.
Je liefde en je glimlach,
blijven hier – van hand tot hand.

Korte teksten bij overlijden van iemand met dementie

De kracht van liefde

Je hoofd vergat, maar je hart herinnerde. Nu mag je rusten, vrij en licht. Voor altijd in onze gedachten.

Wat we bewaren

Dementie nam je verleden, maar niet de liefde die je gaf. Die dragen wij voor altijd met ons mee.

Vrij, maar niet weg

Je bent nu weg uit de mist, vrij van verdwalen en pijn. Maar in onze harten blijf je helder.

Eeuwige warmte

Woorden vervaagden, herinneringen vervlogen, maar jouw liefde bleef bestaan. Rust zacht, jij blijft voor altijd bij ons.

In ons hart

Jouw glimlach is verdwenen, maar jouw warmte blijft. Voor altijd in ons hart.