Wanneer iemand met dementie overlijdt, is dit vaak iets dat men al een tijd aan zag komen. De nabestaanden wisten dat de strijd tegen de ziekte ooit zou stoppen. Maar gedurende de maanden of jaren voor het overlijden, was er vaak al veel verdriet. We kunnen zelfs spreken over een soort van rouwperiode. Rouw voor het leven dat zo anders is geworden. Rouw voor die persoon die er niet meer helemaal is.
Om het verdriet van deze periode te verwerken, boven op het verdriet van het overlijden, vinden veel nabestaanden het fijn om een gedicht of tekst voor te lezen tijdens de uitvaart of een speciale ceremonie.
Het vinden van de juiste woorden kan echter moeilijk zijn, vooral in zo’n lastige periode. Daarom heeft Monuta een aantal mooie gedichten en teksten verzameld. Wellicht herken je je gevoelens in deze teksten, of vind je hierdoor de inspiratie om zelf iets moois en persoonlijks te schrijven.
Gedichten bij overlijden van iemand met dementie
Jouw laatste reis
Jouw ogen zagen ons steeds minder, de namen werden vaag en stil. Maar in je blik lag nog een glinstering, een sprankje van wat je zeggen wil. Je reisde langzaam naar de verte, je hoofd een mistig, grijs terrein. Maar in ons hart blijf jij dichtbij,
Tussen tijd en herinnering
Je vergat de dagen, de namen, de tijd, werelden raakten door elkaar. Toch zagen we in een kleine blik, dat jij er nog altijd was, echt waar. En nu ben je voorgoed verdwenen, verlost van dwaling, vrij en licht.
Wat blijft
Je was ooit sterk, vol vuur en leven, altijd zelf de weg vooruit. Maar langzaam raakte je verloren, in een mist van leeg en koud. Nu mag je rusten, vrij van zorgen, geen dwaling meer, geen stil verdriet. Jouw liefde is wat blijft op aarde.
Door onze vingers
Als zandkorrels tussen onze vingers, zo gleed je langzaam bij ons weg. Tot woorden slechts nog schimmen waren, en jij een vreemde in je bed. Maar liefde overstijgt vergeten, herinneringen vinden hun weg. En wat je ooit aan ons gegeven hebt, blijft.
Korte gedichten bij overlijden van iemand met dementie
Vergeten maar niet verloren
Langzaam vervaagde je wereld,
steeds verder weg, steeds meer kwijt.
Maar in ons hart leef jij voor altijd,
los van tijd, los van pijn.
Een sprankje licht
Je woorden werden fluisteringen,
je herinneringen vervaagden zacht.
Maar jouw liefde is gebleven,
een licht dat altijd wacht.
Wij herkenden jou
Je herkende ons steeds minder,
maar wij herkenden jou.
Jouw lach, jouw blik, jouw warmte,
die blijven – dat beloof ik jou.
Helder in ons hart
De tijd nam je gedachten,
maar nooit wie je was.
In ons hart ben je helder,
stralend als glas.
Korte teksten bij overlijden van iemand met dementie
De kracht van liefde
Je hoofd vergat, maar je hart herinnerde. Nu mag je rusten, vrij en licht. Voor altijd in onze gedachten.
Wat we bewaren
Dementie nam je verleden, maar niet de liefde die je gaf. Die dragen wij voor altijd met ons mee.
Vrij, maar niet weg
Je bent nu weg uit de mist, vrij van verdwalen en pijn. Maar in onze harten blijf je helder.
Eeuwige warmte
Woorden vervaagden, herinneringen vervlogen, maar jouw liefde bleef bestaan. Rust zacht, jij blijft voor altijd bij ons.
