Een voor een
beginnen ze te huilen

Het is een frisse middag. Ik trek de kraag van mijn jas wat omhoog voordat ik knik naar de chauffeur. De stoet zet zich in beweging. Ik loop voorop, achter mij de auto met de overledene en nabestaanden. Ik voel aan alles: dit is een extra bijzondere tocht. Uitvaartverzorger Wouter Groenleer uit Goes vertelt over de speciale uitvaart van Jantine. Een warme vrouw die haar leven wijdde aan de liefde en zorg voor Duitse Herders.

Voor mij zie ik een rij prachtige Duitse Herdershonden opdoemen, stuk voor stuk afstammelingen van de honden die Jantine zelf in haar eigen kennel had gefokt. De honden vormen een erehaag langs de weg naar haar laatste rustplaats. Ik krijg gewoon kippenvel van dit beeld. 

Daar gaat ze

Terwijl we dichterbij komen en de rouwauto langzaam in het zicht komt, worden de honden onrustig. Een voor een beginnen ze te huilen. Het lijkt wel alsof er een diep geluid van verdriet door de Duitse Herders golft. Alsof zij allemaal voelen: ‘daar gaat ze’. 
 

Geliefd bij mens en dier 

Halverwege deze bijzondere erehaag stoppen we. Ook mijn collega stapt uit om samen voor de rouwauto een bijzondere groet te brengen. Een indrukwekkend moment. We vervolgen onze weg en alle honden met hun baasjes sluiten een voor een achter de rouwauto aan. Het is een eerbetoon zo mooi en betekenisvol dat woorden tekortschieten. In alles voel en zie je hoe Jantine geliefd was bij mens en dier. En hoeveel zij betekende voor deze sterke honden. 

Van puppy’s tot metgezellen

Terwijl ik naar deze indrukwekkende scène kijk, kan ik niet anders dan denken aan de grote impact die deze vrouw duidelijk had op de wereld om haar heen. Ze heeft zich niet alleen meer dan veertig jaar lang onvermoeibaar ingezet voor de Duitse Herdergemeenschap. Ze heeft gezinnen verblijd met de komst van nieuwe puppy's. Ze heeft metgezellen geleverd aan mensen die het nodig hadden. En ze heeft een liefdevol thuis geboden aan talloze viervoeters die anders misschien geen plek hadden om naartoe te gaan. Wat fijn dat we haar dit afscheid kunnen bieden.

Echt zoals ze was

Dat vindt ook de dochter van Jantine. Aan het eind van de dag praten we even na. “Het was heel verdrietig, maar we hebben mijn moeder echt herdacht zoals ze was. We hebben een heel mooi beeld van mijn moeder kunnen geven aan iedereen die erbij was. Ik zal nooit vergeten hoe de honden reageerden toen de rouwauto eraan kwam! Ook zij vonden het heel fijn om deel te mogen nemen aan het afscheid, een stukje waardering en erkenning om wie ze was.” 

Zwaar maar mooi 

Ze voegt hieraan toe: “Hoe bijzonder is dat? Als je je meer dan 40 jaar met zoveel liefde en passie hebt ingezet voor de Duitse Herder en dan met zoveel Duitse Herders afscheid kunnen nemen. Dat deed mij ontzettend veel. Het was emotioneel erg zwaar, maar wel ontzettend mooi. Mijn moeder verdiende dit  en ik heb dat voor haar kunnen doen. Daar ben ik heel erg dankbaar voor.”