Theatervoorstelling Troost
1 februari in Zwolle
Ik omhels je
met mijn hart
Het verliezen van iemand die u lief is, is vaak een ingrijpende gebeurtenis waarbij u verschillende vormen van emotie kunt ervaren. Misschien uit u zich door veel te huilen, voelt u zich boos of praat u makkelijk over het verlies. Maar het kan ook zijn dat u gesloten blijft en er liever niet over praat. Het kan zelfs zo zijn dat het voor de buitenwereld lijkt of u helemaal niet aangeslagen bent. Iedereen gaat anders om met het verlies. Omdat dit bij u past of omdat u het omgaan met verlies ‘van huis uit’ zo heeft meegekregen. De manier waarop wij troost zoeken en kracht vinden om met het verlies om te gaan, is dus voor iedereen anders.
In deze integere en persoonlijke voorstelling gaan de spelers, samen met het publiek, op zoek naar wat kracht geeft en troost biedt. Een muzikale voorstelling, waarin rouwen en afscheid nemen centraal staan.
Inschrijving wegens grote
belangstelling gesloten
In verband met de grote belangstelling voor onze voorstelling Troost, kunnen wij helaas geen nieuwe aanmeldingen meer in behandeling nemen.
Excuses voor het ongemak.
Recensies en
persoonlijke verhalen
Bekijk hieronder de recensies en persoonlijke verhalen van de bezoekers van de theatervoorstellingen.
“De voorstelling laat zien dat een overlijden ook gaat over een nieuw begin.”
Mijn moeder is overleden, mijn vader heeft dementie, ik heb als vrijwilliger gewerkt bij een hospice en ik ben buddy geweest van mensen die in hun laatste levensfase zitten. Ik ken dus vele vormen van rouw. Dat maakte dat ik geïnteresseerd was in deze voorstelling. Want waar halen mensen nu troost uit? Wat mij troost gaf na het overlijden van mijn moeder, was hoe zij omging met haar eigen dood. Acht dagen na haar diagnose overleed ze. Dat was snel, maar ze wist mij in die dagen wel te laten voelen dat de dood bij het leven hoort. Ze toonde dankbaarheid voor het leven dat ze had geleefd. Dat gaf haar heel veel rust, net zoals mijzelf. Maar helaas kan niet iedereen op die manier afscheid nemen en rust vinden na het overlijden van een dierbare. Ik gun iedereen het vinden van troost en daarom ben ik naar de voorstelling gegaan. Ik wil weten hoe ik anderen daarbij kan helpen.
De voorstelling was ontzettend mooi. Het theatergezelschap stelde zich puur en kwetsbaar op. Ze vertelden over wat rouw voor henzelf betekent en lieten zien dat er verschillende manieren zijn waarop je kunt omgaan met verdriet. De een zoekt de rust bij zichzelf, de ander buiten zichzelf. Dit nodigde het publiek uit open te zijn over hun eigen ervaringen. Het theaterstuk, de interactie met het publiek en de afwisseling met prachtige liedjes was heel waardevol.
Ik volg een opleiding tot doorbraakcoach en specialiseer mij in rouw en afscheid nemen. Het is fijn dat Monuta met deze voorstelling laat zien dat de dood niet alleen gaat om afscheid nemen, maar ook om een nieuw begin. Je kunt je geluk weer terugvinden in troost. En die troost kan overal in zitten. De voorstelling heeft mij doen inzien dat je met het bieden van troost mensen kunt helpen. Je staat er niet alleen voor, maar kunt troost halen uit dat wat jij wilt.
Patricia Bishoen
“Deze voorstelling is lesmateriaal voor iedereen.”
“Zonder verwachting stapte ik bij de voorstelling Troost naar binnen. Ik was nieuwgierig, maar ook benieuwd of ik er in mijn werk met dementerende ouderen iets aan zou hebben. Dat mijn man op 26 maart overleed, ik mijn vader verloor toen ik 15 jaar was, mijn moeder twee jaar geleden plotseling wegviel en ik ook nog een goede vriendin ben kwijtgeraakt, maakte dat ik wel wist wat rouwen betekent. Maar wat was het fijn en herkenbaar om te horen dat de andere aanwezigen mij begrepen. We herkenden onszelf in elkaars verhaal en ondervonden dat we allemaal dezelfde ervaring hebben met hoe mensen op je reageren als je een dierbare bent verloren. Het is toch niet het einde van de wereld? Jij komt vast wel weer een nieuwe liefde tegen. En je bent er nu toch wel een keer overheen? Jong en oud gaven aan dat deze opmerkingen veel met je doen. Ik vond het heel fijn dit te horen, maar ook erg leerzaam. Ik heb nu de bevestiging over wat ik wel en juist niet moet zeggen als iemand een dierbare is verloren.
Heel mooi was het inzicht over de verschillende vormen van rouw. Hoe iedereen anders kan reageren, maar ook dat er meer mensen zijn zoals ik die op een bepaalde manier door blijven rouwen. Ik vertelde over het afscheid nemen van mijn vader toen ik 15 jaar was en hoe anders dat nu gaat. Dit gaf veel herkenning bij iedereen. Ineens hoorde ik gelijke verhalen over op jonge leeftijd je ouder verliezen. Het luchtte mij erg op.
Ik raad iedereen aan naar deze mooie en indrukwekkende voorstelling met zeer pakkende liederen te gaan. En niet alleen voor je eigen herkenning, maar ook als je in je werk te maken hebt met rouw. Of wanneer je een opleiding doet in de zorg of uitvaartbranche. Je leert meer over het stukje menselijkheid achter het rouwproces. Welke gevoel speelt er en hoe ga je hiermee om? Deze voorstelling is lesmateriaal voor iedereen.”
Joan van der Burgt
“Iedereen durfde open te zijn en eigen verhalen te delen”
Jan: “We waren 58 jaar getrouwd, mijn vrouw en ik. Op 1 april is ze na een ziekbed van 1,5 jaar overleden. Het is voor mij allemaal dus nog heel kortgeleden. Toen we de uitnodiging voor de voorstelling Troost kregen, gingen mijn dochter en ik er dan ook zonder verwachting naartoe. We hadden net de uitvaart achter de rug. Het rouwen begon voor ons pas.”
Desiree: “De voorstelling was heel warm en met mooie muziek. De acteurs wisten een sfeer te creëren waarbij de aanwezigen open en kwetsbaar durfden te zijn en hun eigen verhalen wilden delen. Duidelijk werd dat iedereen rouwt op zijn eigen manier en dat het belangrijk is dat je de tijd neemt om te rouwen. Er waren gesprekken vanuit de zaal en mijn vader herkende het verhaal van een man die praatte over het gemis van de dagelijkse dingen nu zijn partner er niet meer is.”
Jan: “Die herkenning vond ik fijn. Net zoals het in gesprek gaan met elkaar. Dat ik overeenkomsten zie en ook hoor dat anderen begrijpen wat mij helpt. Zo heb ik in de kamer een hoekje ingericht met een foto van mijn vrouw, haar breinaalden en een trui die ze heeft gemaakt. Daar werd ook over gesproken. Hoe verwerk je het, wat helpt jou? Anderen snappen wat dit hoekje voor mij betekent en dat is fijn. De voorstelling gaf mij een rustig gevoel, zonder gedoe of drukte. Het was gewoon mooi.”
Jan en Desiree Pelle
“Je bent met elkaar en hebt een luisterend oor”
Drie maanden geleden overleed mijn man geheel onverwachts. De man van mijn buurvrouw overleed vorig jaar aan corona. We konden beiden geen afscheid van ze nemen. Dat valt me zwaar en blijft mij achtervolgen. Ik vroeg mijn buurvrouw mee te gaan naar de voorstelling van Troost om te kijken wat het ons zou brengen. En het was inderdaad heel troostrijk.
De verhalen van de theatergroep waren herkenbaar. Het haalde verdriet in mij naar boven en het is prettig dat je hier dan met elkaar zit. Want natuurlijk tonen de mensen die ik in het dagelijks leven om mij heen heb begrip voor mijn gevoel, maar bij de voorstelling waren mensen die mijn verdriet echt begrijpen. Erover praten gaf mij voldoening en helpt mij een beetje bij het verwerken ervan.
Na afloop van de voorstelling raakte ik met verschillende mensen in gesprek. De raakvlakken die ik met hen bleek te hebben spraken mij aan. Iedereen had een eigen verhaal, maar we zaten allemaal met hetzelfde gevoel. Het is fijn als je merkt dat anderen begrijpen waar ik het moeilijk mee heb.
Ik adviseer een ander naar deze voorstelling toe te gaan. Als je met veel verdriet zit, ben je hier met elkaar en heb je een luisterend oor.
Carla Liem