Gedicht overlijden
moeder

Regent dat het giet
Ik wil schreeuwen
dat ik je zo ontzettend mis. 
Ik wil huilen
omdat het zo oneerlijk is. 

Ik wil stampen
omdat ik zoveel woede voel. 
Ik wil in mijn bed liggen, 
want niets heeft nu een doel. 

Ik heb buikpijn 
ben misselijk van verdriet. 
Ik wil gewoon even helemaal niets 
omdat het binnen in mij 
regent dat het giet. 

bron: bundeltjegemis.nl

Moeders geven leven
Moeders geven leven 
Moeders geven kracht 
Moeder blijven geven 
liefde, die elke pijn verzacht

en als ze heengaat onverwacht 
blijft ze toch voor altijd in je hart 
dat is het wonder, haar troost en grootste kracht 

bron: 1001gedichten.nl

Ik heb mijn moeder niet verloren
Ik heb mijn moeder niet verloren 
Daarvoor gaf zij mij teveel 
Wat zij mij zei blijf ik horen 
Van wat ik ben is zij een deel 

Ik kom haar overal nog tegen 
In wat ik doe en wat ik laat 
Zij was en blijft voor mij een zegen 
Waarvan het spoor steeds verder gaat 

bron: rouwgedichtje.nl

De stilte die jij achterlaat
De stilte die jij achterlaat,
Is onmiskenbaar groot.
Ik wou dat jij nog bij ons was
Het lijkt een kreet in nood.

Muziek en televisie
Vullen het geluid.
Maar jouw aanwezigheid was anders,
Jij leefde echt voluit.

Het gemis en de leegte
Geven ons verdriet.
Wij horen jouw stem niet meer
Enkel de stilte die jij achter liet.

bron: uitvaartinfotheek.nl

Mam
Er zijn vaak van die dagen
dat ik veel aan je denk,
de gedachte niet kan verdragen
dat je er ooit niet meer bent.

Dat ik je niet meer kan zeggen
hoeveel ik om je geef,
je niet meer uit kan leggen
waarom ik wenste dat je bleef.

Maar nu het zover is,
blijf in de geest bij mij,
maak dan, ondanks dat ik je mis,
van daaruit mij weer blij.

bron: uitvaartinfotheek.nl

Lieve mama
Een moederhart dat is van goud
Omdat ze altijd van je houdt
In goede maar ook in slechte tijden
Staat ze met raad en daad terzijde.
Dan slaat opeens het noodlot toe
En kan je nooit meer naar haar toe.
Nu zul je steeds in gedachten
Op haar antwoord moeten wachten
Toch ben ik dankbaar met een lach
Voor alle liefde die ze gaf
Je bent ver weg maar toch dicht bij
Je zal voor altijd mijn lieve moeder zijn.

bron: rouwgedichtje.nl

De liefde verdwijnt nooit
De liefde verdwijnt nooit.
De dood is niets,
ik ben slechts aan de andere kant.
Ik ben ik, jij bent jij.
Wat we waren, de één voor de ander,
dat zullen we altijd zijn voor elkaar.
Geef mij de naam die je mij altijd gaf.
Spreek met mij zoals je het altijd deed.
Sla geen andere toon aan,
doe niets plechtig of triest.
Blijf lachen om alles waar wij samen om lachten.
Glimlach en denk aan mij.
Spreek mijn naam uit zoals het altijd is gebeurd,
zonder grootspraak, zonder een spoor van schaduw.
Het leven betekent alles wat het altijd heeft betekend.
Het leven is wat het altijd is geweest,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Alleen omdat ik uit je ogen ben?
Ik wacht op jou,
Ik ben niet ver,
Aan de andere kant van de weg.
Zie je wel, alles is goed.

bron: seniornet.be

Ode aan mijn moeder
Mam, jij leerde mij zoveel dingen
Dat zijn nu allemaal herinneringen
Die ik samen en ieder apart
Koester, heel diep in mijn hart
Jij leerde mij lopen, lachen en zingen
Met jou kon ik praten over zoveel dingen.

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

Jij gaf me normen en waarden
Die me soms wel eens bezwaarden
Maar nu probeer te zien als giften, gaven
Die mij in mijn verdere leven staven
Zoveel dingen, die ik door jou ken
Mij ook maakten tot wie ik nu ben.

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

Voor mijn gevoel was jij altijd daar
Mam, hoe speelde je dat toch klaar
In tijden dat ik het moeilijk kreeg
was jij degene die mij steunde, en zweeg
Over wat ik jou in vertrouwen vertelde
En wat mij toentertijd zo kwelde

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

O, mam, ik heb nog zoveel vragen in dit leven
Waar jij me nooit meer een antwoord op zult geven
Ik weet nu ook: Het afsnijden doet niet zo’n pijn
Als wel het afgesneden zijn...

bron: uitvaartinfotheek.nl

Moederhanden
Nog voel ik ze, die moederhanden
zo teder strelend mijn gelaat.

Nog gaat hun warmte in mij branden
een vuur dat nimmermeer vergaat.

Twee moederhanden die mij droegen
toen ik alleen niet lopen kon.

Die altijd gaven en nooit vroegen,
die zorgden voor de dag begon.

Twee handen die ik blij aanschouwde
als moeder voor een rein gebed

ze ‘s avonds innig samenvouwde
en knielde voor mijn kinderbed.

Wat mij op aard ook zal begeven
dit ene blijft mij altijd bij.

Twee handen, stil omhoog geheven
een afgebeden woord voor mij!

Dat zal mij sterken alle dagen
om steeds weer kind te zijn en klein.

Want moederhanden blijven schragen
ook nu ze niet meer bij mij zijn.

bron: geestelijkgedichten.nl