Geïnspireerd door mijn opa die 36 jaar leedaanzegger in Sappemeer is geweest, ben ik in 1997 begonnen als algemeen assistent bij het crematorium in Groningen. Als uitvaartverzorger ben ik inmiddels in de meest complexe situaties terechtgekomen. Daar ligt dan ook de meeste uitdaging: ‘hoe begeleid je een familie zo goed mogelijk onder deze omstandigheden’. Ik kijk dan ook het meest positief terug als ik na afloop te horen krijgt dat ik gedaan hebt wat binnen de mogelijkheden ligt. In de periode dat ik een familie begeleid, behoud ik altijd mijn positieve instelling. Ik ga ervan uit dat deze optimistische insteek ook invloed heeft op een goed verloop van de uitvaart. Want dan mag er niets fout gaan en moeten nabestaanden het gevoel hebben dat alles soepel verloopt. Mijn rol daarin is cruciaal.
Niets is meer verbonden met het leven dan de dood. Voor nabestaanden brengt een overlijden zeer krachtige emoties met zich mee. Als uitvaartverzorger heb ik de unieke kans om hen te begeleiden bij de eerste stappen van het rouwverwerkingsproces. Dit doe ik door een passende uitvaart te regelen. Zo wil ik nabestaanden helpen om het verlies van hun dierbare te verwerken. En wanneer nabestaanden met een goed gevoel terugkijken op de eerste dagen na het verlies, is dit een goede opstap in het rouwproces. En alleen dan ben ik tevreden.