Als je een dierbare moet missen, is het afscheid niet zomaar over als de uitvaart is geweest. Open zijn over je gevoel, over rouw en gemis. Ook dat is open over afscheid zijn. Uit ervaring weten we dat samen herinneringen delen veel betekent voor nabestaanden.
Zo helpen wij je erná
Afscheid is meer dan een uitvaart alleen. Ook na de uitvaart komt er veel op je af. Rouwen Een paar weken na de uitvaart komt jouw uitvaartverzorger persoonlijk langs om na te praten en je verder op weg te helpen. Je kunt daarnaast gebruikmaken van onze online nabestaandendesk om praktische zaken te regelen en je ontvangt enkele boekjes ter ondersteuning.
Samen herinneren tijdens November 2 Remember
Afscheid nemen stopt niet als de uitvaart voorbij is. Daarom organiseert Monuta jaarlijks November 2 Remember. Tijdens deze speciale herinneringsavonden staan we samen stil bij dierbaren die we zijn verloren. Want samen praten over rouw en verlies is ook open over afscheid zijn. Jaarlijks komen zo’n 3.000 mensen samen voor namenlezingen, verhalen, gedichten en muziek. Nederlandse artiesten schrijven ieder jaar speciaal een nieuw herinneringslied.
Meer over November 2 Remember
Persoonlijke verhalen
Na de dood van onze dochter vonden we troost in elkaar
“Het enige wat we kunnen doen, is over Kaya vertellen. Het is de erkenning dat onze dochter echt heeft bestaan. Ze hoort bij ons, ook nu ze er niet is. Misschien voelt ze door onze reis nog wel veel dichter bij ons."
Het was bizar om zijn liedje te horen
De man van Betty had longfibrose. “We zijn samen vaak naar Tenerife geweest. De laatste keer kreeg hij meer last van zijn gezondheid." Twee jaar na de diagnose is Harm overleden. Hij werd 72 jaar. “Ik vond het heel moeilijk om hem los te laten."
Ze was er altijd voor me
Sanne vertelde aan Niels Geusebroek over de mooie momenten die ze samen met haar moeder deelde. Zo gingen ze vaak naar de dierentuin. “Dat was ons ding. Als biologiedocent hield mijn moeder van de natuur. Dat zijn mijn mooiste herinneringen."
De herinneringen aan mijn vrouw bieden mij troost
“Anuschka en ik waren avontuurlijk en ondernemend. We wilden al onze dromen laten uitkomen. Toen ze ziek werd, kwam daar niet meer zoveel van. Na haar overlijden sleepten de foto’s en herinneringen mij erdoorheen. Die bieden mij troost.”
