‘Ik ben blij dat ze het goed had geregeld’

Dansende dragers, een bazuinkoor en heel veel bloemen. Nancy (49) pakte flink uit bij de uitvaart van haar moeder. “Dat kon, ze had een goede verzekering. Het was een waardige crematie. Ik denk dat ze heeft genoten.”

“We zijn Surinamers, maar zelf wist ik niet veel van de uitvaartrituelen. Gelukkig kon uitvaartverzorger Jacintha mij helpen. Ik vond het fijn dat zij dezelfde achtergrond heeft”, vertelt Nancy. Haar moeder Carlien was nierpatiënt. Ze werd 73 jaar. “Ze was creatief, kookte, maakte kleding en struinde De Haagse Markt af. Ze was mijn steun en toeverlaat. Ze deed alles voor de kleinkinderen. Ik mis de kleine alledaagse dingen. Gewoon even bellen en bijpraten.”

Nancy en haar moeder spraken nooit over haar wensen. “Ik wist in het begin niet wat ik moest doen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor Surinaamse elementen die voor mij goed voelden en waarvan ik dacht dat mijn moeder het ook mooi zou vinden. Ze hield van dansen en muziek.” De Wi Kan Doe-dragers maken dansende bewegingen tijdens het dragen van de uitvaartkist op de muziek van een bazuinkoor, een blaasorkest.

Geen verrassingen

“Natuurlijk brengt dat extra kosten met zich mee. Jacintha gaf dat van tevoren duidelijk aan. Tijdens heel het proces legde zij stap voor stap de mogelijkheden uit. Als een bedrag wijzigde, werd dat gelijk gecommuniceerd. Er waren geen achteraf verrassingen.”

Extra potje

Op het moment dat haar moeder overleed, dacht ze helemaal niet aan de financiën. “Dat is het laatste waar je aan denkt. Via een bankafschrift ontdekte ik dat ze was verzekerd bij Monuta, zelfs met een extra potje voor persoonlijke wensen. Daar betaalden we het bazuinkoor van. Ik ben blij dat ze het goed had geregeld. Het is voor mij een wake-upcall om ook een verzekering te nemen, zodat mijn nabestaanden zich geen zorgen hoeven te maken.”

Uniek

Niet alleen de dragers en muziek maakten de uitvaart uniek, zegt Jacintha. “Op weg naar het uitvaartcentrum stopten we eerst bij het huis van Carlien en daarna bij De Haagse Markt. Tijdens het dragen van de uitvaartkist danste de hele familie mee. Haar leven werd gevierd. Alles klopte.”

Klankbord

Nancy en Jacintha spreken elkaar nog regelmatig. Nancy: “Het klikte. We begrepen elkaar. Ze voelt dingen goed aan. Het is ook mooi dat uitvaartverzorgers op de hoogte zijn van rituelen van een bepaalde cultuur. Ze kon de verzoeken die ik had waarmaken.” Jacintha voegt toe dat ze altijd probeert te luisteren naar de familie. “Je bent een klankbord en staat voor ze klaar. Ik wil graag dat ze een goed gevoel overhouden aan het afscheid. Ik kijk altijd uit naar die dag. Het is zo mooi dat ik mag helpen dat mensen een waardige uitvaart krijgen.”

Tevreden gevoel

Nancy had wel graag willen weten wat haar moeder had gewild. “Het is belangrijk om open te zijn over afscheid. Dat maakt het voor de nabestaanden een stuk makkelijker. Je weet dat je het dan hebt gedaan op de manier die jouw dierbare wilde. Doe vooral wat goed voelt. Het gaat om de persoon van wie je afscheid neemt. Dat kan je maar één keer doen.” Zelf kijkt ze met een tevreden gevoel terug. “De zon scheen, de dag erna was het grijs. Mooi toch? Geef mij ook dragers en een bazuinkoor. Het biedt troost. Maak er maar een feestje van, met een traan én zeker een lach.”