Als ik bij zee ben, mis ik mijn vader het meest

​​​​​​Alles met zee of het strand, zelfs een foto van een stukje zand, doet Jony (32) aan haar vader denken. “Als ik aan de kust ben, of maar iets van de zee hoor, denk ik aan hem. We gingen altijd naar zee op vakantie.”

Met haar ouders ging ze elk jaar naar Texel. “Mijn vader en ik stonden uren in het water met een netje, op zoek naar garnaaltjes en rivierkreeftjes. Later deed hij hetzelfde met zijn kleinkinderen. Elke vakantie liepen we samen met de kinderen door zee om visjes te vangen.”

Positief

Haar vader Jack (60) kreeg kanker toen haar eerste kind werd geboren. “Toen hij de diagnose hoorde, zei hij heel stellig dat hij niet doodging. Hij had een klein meisje om voor te leven. Hij was altijd positief. Hij heeft bijna tien jaar met de ziekte geleefd en alle vier de kleinkinderen meegemaakt. Hij kon zo van ze genieten.”

Voor jezelf kiezen

Sinds zijn overlijden staat Jony anders in het leven. “Ik geniet meer van mijn kinderen. Elk moment met hen is waardevol. En ik trek me niets meer aan van anderen. Vroeger liet ik me beïnvloeden door de perfecte plaatjes op Instagram. Ik wilde ook laten zien hoe goed ik het had. Maar de buitenwereld is niet belangrijk. Ik moet voor mezelf kiezen. Precies zoals mijn vader zei, vlak voor zijn dood. Je familie en de mensen die je liefhebt, zijn meer waard dan de mening van de overbuurvrouw.”

In gesprek met Diggy Dex

Drie van haar vier kinderen spelen in bekende musicals, maar zelf houdt ze niet van de spotlights. Toch deelde ze haar momenten van gemis met zanger Diggy Dex voor het nummer Ik mis je nu wel hier voor November 2 Remember. “Ik ga weleens naar zijn concerten. Ik vond het spannend om mijn verhaal te delen, maar het was een mooie ervaring.”

Zingen rond opa 

Ze vertelde Diggy Dex ook over hoe het gezin nog altijd stilstaat bij haar vader. “Hij was niet muzikaal, maar hield wel van muziek. Hij genoot van de kinderen als ze aan het dansen en zingen waren.” Sinds ze een piano hebben, maken ze elke avond muziek: haar man achter de toetsen en Jony met de kinderen eromheen. “En mijn vader is erbij, want zijn urn staat op de piano. We zingen altijd om hem heen. Het is een ritueel geworden. De kinderen willen het zelf. Het voelt fijn om dit samen te doen, met hun opa in gedachten.”

Sterk

Ook zongen ze als gezin een liedje op zijn uitvaart. “Het nummer How Do I Say Goodbye was op ons lijf geschreven. Het was een bijzonder moment. Ik vond het niet moeilijk, maar voelde me juist heel sterk. Ik kan het nog niet terugkijken, maar het was waardevol en een eer.”

Luchtig 

Haar vader sprak niet over zijn afscheid. “We hebben het op onze manier gedaan. Ik vond het moeilijk dat hij er niets over kwijt wilde. Daarom heb ik in een boek opgeschreven wat ik zelf wil. De dood hoort bij het leven. Hoe meer we erover praten, hoe luchtiger het wordt.”

Praten geeft troost 

Het besef dat praten helpt, kwam pas echt toen hij er niet meer was. “Ik voelde me soms eenzaam. Niemand durfde te vragen hoe het met mij ging. Mensen zijn bang voor een verdrietig antwoord.” Ze hoopt dat het nummer van Diggy Dex anderen troost biedt. “Je bent niet alleen. Praat over wie je mist. Zolang we over ze praten, blijven ze bestaan. We hebben allemaal verdriet, maar het is ook fijn om terug te kijken hoe mooi het was.”

​​​​Door een geur, een liedje of een plek moet je soms opeens denken aan iemand die je mist. Voor November 2 Remember van Monuta schreef Diggy Dex in 2025 een lied dat precies daarover gaat. Jony is een van de nabestaanden die haar herinneringen deelde als inspiratie voor het nummer Ik mis je nu wel hier.

Meer over November 2 Remember