Opa kon de maan repareren

​​​​​​Voor Joyce (32) is de maan altijd iets bijzonders geweest. “Toen ik klein was, dacht ik dat de maan kapot was als hij niet rond was. Opa zei dat hij hem kon maken met zijn ladder. Ik heb hem lang geloofd. Op de avond dat we voorgoed afscheid namen, was het volle maan.”

Joyce had een goede band met haar opa Rein (87). “Hij had een gouden hart en verdient het om herinnerd te worden. Hij ging met pensioen toen ik werd geboren. In een kinderzitje op zijn scooter reden we overal naartoe. Later bestelden we altijd bitterballen op het terras. Hij hoefde er vaak maar één, maar vond het gezellig als dat op tafel stond.”

Waardevolle gesprekken

Toen hij ouder werd, had hij zo zijn kwaaltjes. “Het kaarsje ging langzaam uit. Hij wilde graag thuis sterven. Ik was in die periode veel bij hem.” Hun laatste gesprekken waren waardevol. “Soms nam ik het op. Zo kan ik nu nog zijn stem horen. Ik heb hem ook voorgelezen wat ik tijdens zijn uitvaart wilde delen. Hoeveel ik met hem heb genoten en dat ik zelfs zijn gemopper zou missen. Toen we afscheid namen, vertelde ik dat ik van hem hield, tot de maan en terug. Hij antwoordde dat hij al op de terugweg was.”

Mooi leven

Haar opa zei altijd dat hij een mooi leven heeft gehad. “Hij was niet bang voor de dood. Het was fijn dat we er samen over konden praten. Soms luchtig, soms beladen. Je weet dat je iemand moet laten gaan, maar ik vond het zo moeilijk dat het nu definitief werd.” 

Plek met betekenis

Met de familie strooide ze zijn as uit op verschillende plekken. “Iedereen koos een plek met betekenis. We zijn op een dag overal naartoe gereden. We hebben veel gelachen onderweg. Ik hecht nu sowieso nog meer waarde aan samen herinneringen maken.”

Bewust stil staan

Ze deelde haar verhaal met zanger Diggy Dex. Hij schreef het herinneringslied Ik mis je nu wel hier voor November 2 Remember. Bij Joyce staat deze herinneringsavond van Monuta standaard in haar agenda. “Het is zo’n mooie ervaring om met andere nabestaanden bewust stil te staan. Je deelt iets samen ook al ken je elkaar niet.”

Mooie manier van herinneren

Ze noemt de herdenking indrukwekkend. “Aan het begin van de dienst gaan de kaarsen aan. Aan elke kaars hangt een kaartje met een naam. Aan het einde worden de namen hardop uitgesproken. Dat is prachtig en respectvol. Het is een hele mooie manier van herinneren.” 

Onvoorwaardelijke liefde

Een keer kreeg ze een herinneringskistje mee naar huis. Daarin bewaart ze persoonlijke spullen van haar opa: zijn vingerafdruk, puzzelboekje, zakdoek en een hart van rozenkwarts. “Die steen kreeg ik eens van hem om mij te beschermen. Ik heb het nog bij hem gelegd en bewaar het nu in mijn kistje.” Ook heeft ze een tatoeage met de tekst tot de maan en terug. “Daaronder staat opa, geschreven in zijn eigen handschrift. Een paar mensen in je leven houden onvoorwaardelijk van je. Dat deed hij.” 

Terugdenken met een lach

Als ze naar de maan kijkt, mist ze hem, maar vooral met een lach. “Je kunt iemand die je mist nog dichtbij voelen. Het zijn de herinneringen die maken dat iemand niet voorgoed weg is. Het mooiste is dat er een moment komt dat je met een lach aan iemand terugdenkt, in plaats van met een traan.”

​​​​Door een geur, een liedje of een plek moet je soms opeens denken aan iemand die je mist. Voor November 2 Remember van Monuta schreef Diggy Dex in 2025 een lied dat precies daarover gaat. Joyce is een van de nabestaanden die haar herinneringen deelde als inspiratie voor het nummer Ik mis je nu wel hier.

Meer over November 2 Remember